CV 2016

De nieuwe aanwinst van Velomobiel

Vanmorgen was het weer zo ver naar CV editie 2016 helemaal anders dan de jaren hier voor geen meerdaagse reis naar Venray .
Ook was het konvooi waarin we normaal reden minimaal Arnold was verhinderd en Jan en George waren gisteren al heen gefietst en stonden daar op de camping .
Om 8.30 melde Cees zich een bak koffie en fietsen maar , we hadden een mooie route via Wognum en de Wogmeer en daar hadden we het eerste avontuur .
Een hond die geen ABS had en doorschot en koppie onder ging en niet meer uit het water kon komen door de hoge schoeiing .
Heb hem er aan zijn nekvel uitgetrokken meer kan je niet doen het dier keek zo angstig en vlu verder richting Sloten .
We zijn buiten Amsterdam omgegaan via pont Buitenhuizen en Spaarnwoude volgens Cees 7 Km om maar veel rustiger .

De sloot met schoeiing

Cees met de gerede hond

De reis visa versa net geen 140 Km

Wachten op de het pont

Cees met het verdorde gras op zijn rug

Jammer krassen

 Het tweede avontuur was in Halfweg navigeren en fietsen gaat niet altijd helemaal goed , we kwamen op een doodlopend straatje .
Daar konden we het pad zien maar er niet komen , Cees zou uitstappen en zijn fiets stond niet vlak en daar lag hij .
De schade bleef beperkt met een paar krassen op zijn voertuig en een deuk in zijn ego , zo zie je maar je hebt zomaar wat .
Nu het laatste stuk nog Westpoort en Spaarnwoude met een bewogen tijd van een twee en een half uur landen we op het evenementen trein .
Zoals beschreven was het een uitgeklede versie van Cv maar het weerzien met alle bekenden uit de ligfiets wereld is altijd leuk .
De 1 uur race was al afgelopen en na een paar bakken koffie en bijpraten hebben we nog even naar de wedstrijden op de binnenbaan gekeken .
Om een uur of half vijf hebben we de Quest weer aangetrokken en de zelfde route naar huis gefietst deze keer voor de wind .
Morgen kom ik ook weer alleen dan op de motor samen met Arnold en Frans die net begonnen is met ligfietsen .
Hij mailde me vandaag ook het stuk hier onder door ui het het NRC en heb het maar bijgevoegd , tot morgen .

Van alle kanten op de foto

Het katten koppie

De camping

Wim heeft zij Quest op zijn frame

Met frame en al tilt hij alleen de Quest op het dak

De body van de tweewieler

En de daar bij behorende delen 

Waar zit de speling Paulus ?

Bron :


http://www.nrc.nl/handelsblad/van/2016/juli/2/op-een-ligfiets-kun-je-om-je-heen-kijken-2946379

‘Op een ligfiets kun je om je heen kijken’

Niet de bestemming maar de reis is het doel. Walter Hoogerbeets deed in 2015 na een relatiebreuk een rondje Scandinavië per ligfiets.

‘Toen ik daar zat op die rotspunt aan de Barentszzee, op de grens van Noorwegen en Rusland, in het besef dat ik daar op eigen kracht was gekomen, en in het volle vertrouwen dat ik ook weer op eigen kracht de 3.500 kilometer naar huis zou afleggen, in mijn eentje, voelde ik me ineens los van de ellendige tijd ervoor. Het was stervenskoud. Maar de zon scheen en de lucht was strak blauw. Ik wist: vanaf nu is het alleen nog maar fietsen en genieten.”

„Ik was me ervan bewust dat ik een risico nam door vlak na een relatiebreuk zes weken alleen te gaan fietsen in Scandinavië: via Duitsland, Zweden en Finland naar het uiterste puntje van Noorwegen, en weer terug via Noorwegen en Duitsland. Uit reisverslagen van anderen had ik begrepen dat een mens zich in de duistere Zweedse bossen heel eenzaam en verloren kan voelen. Dat is me meegevallen. Op de heenweg hadden liefdesverdriet en frustratie me een paar moeilijke momenten bezorgd. Ook twijfelde ik geregeld aan mezelf: had ik geen fouten gemaakt bij de voorbereiding? Wat als ik materiaalpech kreeg? Was de gekozen route wel de juiste? Maar er ging niets mis en achteraf gezien was het heilzaam om die weken alleen te zijn. Juist omdat ik er head first in ging en niet om mijn gevoelens heen kon, was ik er sneller doorheen.”

„Het Scandinavische landschap kende ik deels al: het jaar ervoor was ik op mijn ligfiets langs de Noorse fjorden naar de Noordkaap gereden. Die fjorden zijn onuitsprekelijk mooi, maar ik hou ook van de uitgestrekte meren en bossen in Zweden in Finland. De minuscule, in zichzelf gekeerde dorpjes. Maar het liefst fiets ik toch door Noorwegen met zijn in de ijstijd door brute oerkrachten gevormde natuur van rotsige bergen en ongenaakbare moerassen. Kromgegroeide berkjes die soms meer dood dan levend op een helling staan. En dankzij de verschillende klimaatzones maak je in een paar weken alle seizoenen mee, van winterkou tot zomerhitte.”

Zen in je stoeltje

„Zo’n berg beklimmen is het mooist van alles. Klimmen op een ligfiets vergt een speciale techniek, waarbij je met je onderlichaam heel diep gaat en je bovenlichaam totaal ontspant. Je ligt dus helemaal zen in je stoeltje, stuur losjes vast, hoofd een beetje achterover, compleet rustig en kalm, terwijl je jezelf met je benen het snot voor de ogen fietst. En hoe hoger je komt, hoe beter het uitzicht wordt. Vanaf een ligfiets kun je veel beter om je heen kijken dan op een race- of toerfiets. Zelfs als je doodmoe bent en tegenwind hebt, heb je je hoofd rechtop.”

„Toen ik veertien jaar geleden mijn eerste ligfiets kocht, was ik meteen verslaafd. Ik was destijds absoluut geen getrainde sportman, maar fietste met het grootste gemak op een avond van Delft naar Schouwen-Duiveland, zeventig kilometer. Mijn – toen nog – vriendin, een geroutineerde toerfietser, was behoorlijk moe bij aankomst en ik voelde niets! Omdat je houding op een ligfiets veel comfortabeler is, kun je gemakkelijker grote afstanden rijden. Tweehonderd kilometer op een dag is na een tijdje trainen prima te doen.”

„Langzamerhand ben ik het ligfietsen en het schrijven erover op fietsersafstappen.nl gaan zien als een tweede baan, zij het een die geld kost in plaats van oplevert. Het hele jaar kijk ik uit naar de tocht die ik in de zomer ga maken. Dat was ook wat ik me realiseerde op die rots bij de Barentszzee: dat ik met het ligfietsen iets geweldigs ontdekt had. Iets waar ik een enorme kracht uit kon putten.”

Brigit Kooijman

Tot de volgende keer